Brad Het was vrijdagavond laat en de metrotrein waarin Brad zat werd steeds leger naarmate hij dichter bij het eindstation kwam. Het was een lange week geweest en hij had de meeste dagen tot in de kleine uurtjes gewerkt. De twee biertjes die hij gedronken had na zijn werk, waren hem naar zijn hoofd gestegen en hij begon te dommelen. Tegenover hem zat nu de enige andere persoon in het rijruig, een blonde vrouw van rond de vijfentwintig. Brad had verschillende keren naar haar gegluurd, voornamelijk omdat ze aantrekkelijk was en een zwart leren broekje aanhad. Niet strak, niet wijd, maar perfect passend. Ze had ook een witte blouse aan en een bijpassend lichtblauw jack en ze had lang donker haar dat tot over haar schouders hing. Ze had naar Brad geglimlacht toen hij was ingestapt, maar zelfs dat was niet genoeg geweest om hem bij de les te houden. Brad werd wakker toen hij iemand hem bij zijn pols voelde grijpen en de vrouw met het leren broekje vlak voor hem zag staan, met haar knie op zijn onderarm. Hij probeerde zijn arm op te tillen, maar haar knie hield die op zijn plaats. Een paar seconden later haalde ze haar knie weg, maar toen hij zijn arm probeerde op te tillen, hoorde hij het gerinkel van metaal. Hij besefte al snel dat ze zijn pols met handboeien aan de metalen armsteun had geketend. Toen hij opkeek, zag hij de vrouw zijn tas van de zitplaats naast hem grissen. Ze liep rustig weg en ging een paar zitplaatsen verderop zitten. "Wat ben je van plan?" schreeuwde Brad terwijl hij opstond en tevergeefs probeerde om bij haar te komen. De vrouw sloeg langzaam haar benen over elkaar en begon zijn tas te doorzoeken. Ze haalde er zijn portemonnee, mobieltje en sleutels uit. "Geef die onmiddellijk terug!" Ze glimlachte een heel leuk glimlachje en sprak met een beschaafde, ietwat hese stem toen de trein vaart minderde voor het volgende station. "Wat jammer dat we elkaar niet wat langer gezelschap kunnen houden, maar ik moet er hier uit." "Geef terug!" schreeuwde Brad terwijl hij zo hard als hij kon aan de boeien trok. "Je hebt gewoon je dag niet vandaag," zei de vrouw en ze stond op. Brad moest iets verzinnen. "OK, neem mijn tas maar mee, maar maak alsjeblieft die boeien los." "Nee." "OK, laat dan de sleutel van die boeien bij me achter." "Bedoel je deze?" glimlachte ze terwijl ze hem uit de zak van haar broekje viste. "Ja." De vrouw lachte alleen maar. "Maar wat moet ik dan doen? Hoe kan ik er anders uit komen?" Brad begon wanhopig te worden. "Zonder mijn sleutel? Niet," glimlachte ze. "Laat me hier niet zo achter, alsjeblieft." De vrouw glimlachte en stopte de sleutel terug in haar zak. Ze flipte haar haar over haar schouders en stapte uit de trein. Hij riep haar na, maar ze deed net of ze hem niet hoorde en er was niemand anders die hem kon horen. Hij zag het sexy broekje uit het zicht verdwijnen. Brad trapte een paar keer tegen de armsteun, maar die gaf niet mee, en vanuit zijn positie kon hij niet bij de noodrem. Zijn pols was al geschaafd door de handboeien, die ze hem iets te strak had omgedaan. Brad ging weer zitten en schreeuwde het uit van frustratie. Hij was zojuist beroofd door een meisje en hij had haar zomaar moeten laten gaan. De trein reed nu van zijn woning vandaan naar het einde van zijn traject. De trein kwam aan op het eindstation en de lichten gingen uit. Toen reed hij naar de remise, waar Brad na tien minuten roepen eindelijk in staat was om de aandacht te trekken. Toen ze eenmaal opgehouden waren met lachen om zijn verhaal, was het metropersoneel erin geslaagd om hem te bevrijden door de armsteun los te schroeven. Hij meldde het voorval aan de chef van de remise, die in de lach was geschoten, maar gezegd had dat hij de gegevens zou doorgeven aan de politie. Met zijn buik vol van grappen over dat hij was 'beroofd door een meisje' en 'kinky' was, had Brad het aanbod afgeslagen om hem naar huis te brengen en in plaats daarvan had hij de vijf kilometer naar zijn appartement gelopen. De handboeien van de vrouw bungelden nog steeds aan zijn pols. Anders dan de handboeien die hij wel eens gezien had, hadden deze een zwaar slot dat alleen open kon met een unieke sleutel, een sleutel die voor zover hij wist nog steeds in haar zak zat. De mannen in de remise hadden hem niet van de boeien kunnen ontdoen en Brad had het vermoeden dat het een groot probleem zou zijn om ze los te krijgen. Maar gezien het tijdstip was dat een probleem dat tot morgen kon wachten. Het was ver na middernacht toen Brad thuiskwam. De vrouw had ook de sleutel van zijn voordeur meegenomen, maar hij was te moe om op een slotenmaker te wachten, dus had hij zich voorgenomen om te proberen de deur te forceren. Maar toen hij de trappen naar zijn appartement op de tweede verdieping was opgeklommen, stond de deur op een kier, was het licht aan en kwam er muziek uit zijn woning. Hij duwde de deur langzaam open en liep naar binnen. Daar zat de vrouw met het leren broekje aan zijn ontbijttafel met een glas wijn in haar hand. Ze had haar jack uitgedaan en een paar knoopjes van haar blouse losgemaakt, zodat hij zag dat ze een sexy zwarte beha aanhad. "Wat doe je hier in g***naam?" schreeuwde Brad. "Het spijt me van mijn gedrag in de trein, dat was onvergefelijk," pruilde ze met een blik die een volledig vertrouwen in de situatie uitstraalde. "Wat?" "Ik heb je tas teruggebracht en ik heb een lekkere fles wijn opengetrokken." "Wat? Eerst beroof je me en nu breng je alles terug?" Ze glimlachte haar leuke glimlach. Brad greep haar bij haar arm, trok haar mee naar de muur en drukte haar daar tegenaan met zijn hand op haar schouder. Ze rook lekker en was ontzettend knap. Gestoord, maar knap. Ze had een uitstraling die niet alleen maar verklaard kon worden door haar verbijsterende uiterlijk. "Het heeft een uur geduurd voordat ik los was uit de trein." "Je had me de sleutel moeten vragen," glimlachte de vrouw. "Dat heb ik gedaan, maar je hebt me daar gewoon zo achtergelaten." "Je zag er zo schattig uit in je boeien." "Schattig?" "Zal ik ze nu dan maar losmaken?" De vrouw haalde een sleutel uit haar zak en liet die op de vloer vallen. Toen Brad zich bukte om hem op te rapen, greep de vrouw het losse eind van de handboeien beet en sloeg dat fluks rond haar eigen enkel. "Wat ben je van plan, achterlijke trut," zei Brad terwijl hij tevergeefs probeerde om weer rechtop te gaan staan. Brad knielde voor haar op de vloer en probeerde de sleutel in het slot te steken. "Deze sleutel past niet!" De vrouw giechelde en duwde haar heupen tegen het hoofd van Brad aan. Haar geur, een mix van parfum en leer, was heerlijk en Brad kon het niet laten om zijn hoofd een paar seconden tegen haar dijen te laten rusten. Toen hij weet bij zijn positieven was, tilde hij haar op met zijn ene arm onder haar rug en zijn andere onder haar benen en droeg haar naar de lounge. "Ik weet niet wat je allemaal van plan bent, maar ik wil die sleutel NU." Terwijl ze op de sofa lag en Brad op zijn knie�n voor haar zat, knoopte de vrouw fluks haar broekje los en liet het tot op haar enkels zakken. Ze had een leuk zwart zijden slipje aan dat haar perfecte rondingen nauwelijks verhulde. Brad kon niet anders dan ernaar staren. Toen legde ze zijn hand op haar slipje. "De sleutel zit daar verstopt," kirde ze terwijl ze met haar onderlichaam tegen zijn hand aan wreef. Brad was uiterst opgewonden toen hij zijn vingers onder het zijde stak en de warme sleutel vond. Hij haalde de handboeien van zijn pols en liep terug naar de keuken. Hij dronk het glas wijn dat ze voor hem had ingeschonken in ��n teug leeg en schonk het glas weer vol. Het was een ontzettend sexy vrouw, maar ze was ook beangstigend onvoorspelbaar. Ze had hem al een hoop ellende bezorgd en kon hem ongetwijfeld nog een hoop meer bezorgen. Toen hij weer terug was in de lounge, had de vrouw de handboeien van haar enkel gehaald en er haar eigen polsen mee geboeid. Ze liep naar Brad en stopte de sleutel in zijn broekszak, waar ze haar hand een beetje langer dan noodzakelijk in hield. "Ik heb je bijna de hele avond in de boeien gehad, nu ben jij aan de beurt," fluisterde ze en ze sloeg haar geboeide handen rond zijn lijf en begon achteruit te lopen, zodat ze hem meetrok naar de slaapkamer. De wijn, de vermoeidheid en de sexy vrouw waren hem allemaal te veel en Brad begon zijn overhemd en broek uit te trekken. Binnen een paar minuten lag hij te vrijen met deze prachtige, idiote, onbekende vrouw. Shit, hij wist niet eens hoe ze heette. Toen Brad de volgende ochtend wakker werd, lag de vrouw naast hem, wederom gekleed in haar leren broekje en topje. Een paar seconden later kwam hij er achter dat de handboeien weer rond zijn polsen zaten en deze keer zaten allebei zijn handen vast aan het smeedijzeren hoofdeinde van zijn bed. Hij merkte ook dat zijn voeten vastgeklonken zaten aan het voeteinde van zijn bed. Ze kuste hem op zijn lippen en glimlachte. "Goedemorgen, lieveling." "Goedemorgen," reageerde hij. "Jij houdt wel heel erg van dit soort bondage spelletjes." Ze kwam rechtop, pakte de laptop van Brad en ging zwaar op zijn borst zitten. Brad schreeuwde het uit van de pijn. "Luister eens, wat is het wachtwoord van je internet bankieren?" Brad kon het niet geloven: de vrouw had al een metamorfose ondergaan van gestoorde trut naar leuke vrouw en speelde nu weer de gestoorde trut. Hij trok aan de boeien, die hem vertelden dat hij vreselijk gen***d was. "Dat geef ik je niet." "Oh, jawel hoor, dat doen ze altijd," zei ze terwijl ze haar achterste een beetje optilde en het zwaar op zijn borst liet vallen. "Vuile trut!" De vrouw lachte. "Dat wist je gisterenavond al, maar door ��n blik op mijn naakte lichaam ben je het alweer vergeten." Haar leren broekje had er gisteren in de trein nog zo leuk uitgezien, maar nu zag het er, een paar centimeter van zijn gezicht af en pijnlijk rustend op zijn borst, allesbehalve zo uit. "Hoe langer ik hier zit, des te meer pijn het gaat doen," zei de vrouw streng terwijl ze het internet aanklikte en begon te surfen. "Als een paar gebroken ribben niet helpen, dan kan ik altijd nog op je gezicht gaan zitten en met mijn achterste je neus breken, of misschien wel je kaak als ik iets te hard neerkom. "Geen sprake van!" pruttelde Brad wanhopig kronkelend onder haar. "Wil je daarom wedden?" antwoordde ze. Ze schoof op en ging zonder pardon op zijn gezicht zitten. Het leer rook lekker, maar daar kon hij maar kort van genieten: ze maakte het zich gemakkelijk, ging met haar volle gewicht op hem zitten en sloot zijn luchttoevoer af. Toen Brad begon tegen te stribbelen, spande de vrouw haar dijen en kon hij geen kant meer op. Hij zat bijna zonder lucht en stribbelde steeds wanhopiger tegen. Toen ze uiteindelijk opstond, was het gezicht van Brad rood aangelopen en ging zijn borst zwaar op en neer. Toen hij opkeek, zag hij aan haar ogen hoe ze hiervan genoot: het was een behoorlijk gestoorde trut. Het werd er allemaal niet beter op toen ze een zware kuisheidsgordel uit haar handtas haalde. Het idee dat ze zijn pik ging opsluiten was huiveringwekkend, maar hij was machteloos toen ze het apparaat snel en vakkundig over het zijne schoof. Brad kon niet zien wat ze aan het doen was, maar hij voelde het staal strak rond zijn edele delen sluiten. De vrouw ging weer op zijn borst zitten. "Als je die handboeien al strak vond, dan moet je deze kuisheidsgordel maar eens voelen," glimlachte ze weer met haar boeiende uitstraling. "Hieruit ontsnappen is onmogelijk." Brad zocht naar mededogen in haar prachtige donkere ogen, maar vond die niet. Hij had geen idee wat ze dacht of waar ze op uit was, maar hij wist wel dat bidden en smeken zinloos voor hem was. Hij hoorde het slot van de kuisheidsgordel dichtklikken. "OK, ik zal je mijn wachtwoord geven," kreunde hij. Ze keek bijna teleurgesteld toen ze snel de dagelijkse limiet van zijn rekening naar die van haar overmaakte. Toen nam ze wat foto�s van hem in zijn kuisheidsgordel, waarvan hij aannam dat ze bedoeld waren om ervoor te zorgen dat hij niet zo gek zou zijn om dit op te nemen met de politie. "Ik heb me echt kostelijk vermaakt," zei de vrouw terwijl ze haar jack aantrok en haar tas oppakte. "Je kunt me niet zo hier achterlaten," zei Brad wanhopig. "Jawel hoor." "Alsjeblieft... sorry, ik weet je naam niet eens." "Nee, inderdaad niet," glimlachte ze. Ze ging naast zijn hoofd zitten en controleerde de handboeien. "Je bent mooi gen***d," zei ze en ze haalde de sleutel uit haar zak en liet die verleidelijk tussen haar lippen door glijden. Hij wist dat hij iets moest proberen, dus zette hij zijn lippen op de binnenkant van haar dij en begon erover te likken. "Mm, dat is lekker," kirde ze. Ze stond op en trok haar broekje uit. Ze knielde op het bed, met haar knie�n aan weerskanten van zijn hoofd, en wiegde verleidelijk met haar heupen heen en weer. Toen liet ze zich langzaam op zijn mond zakken en trok het kruisje van haar zijden slipje opzij. Ze was weer in haar sexy en verleidelijke rol en het wond hem ontzettend op om haar orale seks te geven, al wist hij zeker dat ze hem geboeid in zijn eigen appartement zou achterlaten. Het uur dat volgde bleef ze bijna onafgebroken op zijn mond zitten en toen ze uiteindelijk overeind kwam, deden zowel zijn tong als zijn pik ontzettend pijn. Hij moest nog een half uur wachten totdat ze klaar was met douchen. Toen ze eindelijk terugwas in de slaapkamer, zag ze er weer onberispelijk uit. Hij keek haar in haar donkere ogen, wanhopig wachtend op een glimlach, of ten minste wat mededogen. Ze ging naast zijn hoofd op het bed zitten en reeg de sleutels van de handboeien aan een sleutelring, waarmee ze over de binnenkant van haar dijen heen en weer begon te wrijven. Als hij al iets moest zeggen, wat dan? Uiteindelijk zei ze: "Dat was zo lekker dat ik deze sleutels niet met me zal meenemen." "Dank je wel," flapte hij eruit. "In plaats daarvan zal ik ze afgeven bij de vrouw in de flat hier tegenover. Als ik afga op de blik die ze me gaf toen ik mezelf gisterenavond hier binnenliet, dan vindt ze dat volgens mij wel leuk." "Laura? Nee!" De vrouw glimlachte haar sexy glimlach en pakte pen en papier. "Wat ben je aan het opschrijven?" vroeg Brad. "Daar kom je wel achter als Laura er is." De vrouw haalde een balknevel uit haar tas. "Die ga je me niet in mijn mond stoppen," zei Brad. "Je bent leuk, maar je leert niet snel bij," glimlachte ze. "Weet je wel wat ik nu niet allemaal met je zou kunnen doen?" E�n blik in haar prachtige ogen later had Brad zijn mond open en liet hij zich door haar het zwijgen opleggen. Toen stond ze op, bekeek zich in de spiegel en haalde een sleutel uit de zak van haar broekje. Brad wist dat het de sleutel van de kuisheidsgordel was. "Maar deze krijgt Laura niet," kirde ze terwijl ze hem weer terugstopte. "Die bewaar ik tot de volgende keer."