A.N.G.E.L. het misdaadsyndicaat (deel 2) door hero141@hotmail.com Bloedmooi, rondborstig en immens gespierd: Denise en Bethany ! [Alle commentaar op mijn verhalen is welkom. Ik hoor graag wat anderen ervan vinden. Ik ben ook bereid verhalen te schrijven op basis van ideeën die je me aanbiedt. Aarzel dan ook niet om me jullie ideeën door te mailen. Let wel: ik schrijf het liefst over bloedmooie, supergespierde en immens sadistische vrouwen...] De zware metalen deur van de kerker gaat opnieuw dicht en de jongeman staat alleen in de hel verlichte gang met de gespierde moordgriet. Ze glimlacht hem vriendelijk toe. Nu pas dringt de bovennatuurlijke schoonheid van Denise volledig tot hem door. Haar donkere haren zijn elegant vastgemaakt in een strak knotje. Met minimale make-up worden haar grote, donkerbruine ogen geaccentueerd. Haar gave, egaal gebruinde huid geeft haar een exotische look. De stof die om haar weelderige boezem spant, kan de welvende rondingen met moeite bedekken en benadrukt haar vrouwelijke vormen. En bovenal: spieren, spieren en nog eens spieren ! Deze schoonheid heeft een spiermassa ontwikkeld die je niet voor mogelijk houdt ! Iedere vezel, iedere ronding op haar lijf straalt brute en ruwe kracht uit. Spieren, laag boven laag, welig dooraderd en minutieus ingeolied: wat een sexy bodybuildster ! – Ga maar voor, jongeman. En probeer niets uit. Je hebt gezien waartoe ik in staat ben. En ik kan je er niet bijvertellen dat ik er daarnet niet van genoten heb... Hij denkt er gewoon niet aan om haar tegen te spreken of ook maar even ongehoorzaam te zijn. Vol afgrijnzen kijkt hij haar aan... Ze wéét dat hij niks zal ondernemen. Tijdens de tocht door de gangen van het gebouw geeft hij zijn ogen wel de kost: elk detail van het gebouw probeert hij stelselmatig in zijn geheugen te prenten en iedere kamer die hij kan inkijken, blijft niet van zijn priemende blik gespaard. Na een vijf minuten stappen komen ze in een grote hall, waar hij verzocht wordt plaats te nemen in de luxueuze wachtzaal aan de zijkant. Devon is blijkbaar nog niet beschikbaar... In de kerker ondertussen wordt de man aan de muur levend gevild door zijn medegevangenen. Beide agenten van de geheime dienst willen hen laten ophouden, maar blijkbaar is de angst voor represailles zo groot dat ze van geen ophouden willen weten en dat ze door hun medegevangenen met vereende krachten overmeesterd worden. De ijzingwekkende kreten van de gefolterde man vullen de kerker als vervuilde lucht, als een blijvende herinnering aan Denise’s wreedheid. Ondertussen krijst hij bijna niet meer: bloedverlies en een overdosis pijn laten hem suf achter... De beide vrienden worden vastgehouden tot hij na een uur van helse foltering uiteindelijk de geest geeft. Zijn lichaam is afgrijselijk verminkt. – We moeten hier weg... Zo snel mogelijk... Als die bodybuildster terugkomt, zal het onze beurt zijn. Ik wil niet afgemaakt worden als een beest zoals hij daar. – Ja, dat is waar. En ik hoop dat ze Ken sparen. Hij is nog zo jong... Maar eerst: maken dat we wegkomen. Heb je materiaal bij je ? Bij mij hebben ze niets weggenomen. Ze hebben me niet eens gefouilleerd... We maken een kans via het verluchtingssysteem. Als we dat rooster kunnen uithalen, ligt de weg naar de vrijheid open. Beide heren gaan zo onopvallend mogelijk het rooster inspecteren. Het is vastgehecht met een reeks stalen klemmen. Het zal niet makkelijk zijn om die ongezien los te krijgen... Ken wordt de wachtzaal buitengeloodst door een bediende en betreedt nu een monumentale zaal, waar een luxueuze sofa bedekt met satijnen lakens, het centrale meubelstuk is. Op die sofa zitten Denise, in een lang wit kleed dat nauw om haar aantrekkelijke lijf spant, en een andere bloedmooie bodybuildster, Bethany, die getooid is in een zwarte latex bikini met tanga. Denise staat onmiddellijk recht als ze beide mannen ziet binnenstappen en wenkt de bediende om dichterbij te komen. Intussen vlijt de breedgeschouderde Bethany zich languit op de sofa met haar bevallige kontje in de lucht. De verbouwereerde man krijgt de opdracht om haar gespierde achterwerk in te smeren met een welriekende olie. Zijn handen glijden bevend over de stevige spiermassa. Ook de binnenkant van haar moordende dooraderde dijen krijgen een beurt. De machtige schoonheid spint als een poes als de angstige bediende haar gedifferentieerde dijspieren aanraakt. Ken kan zijn ogen niet afhouden van Bethany’s gebronzeerde droombody. Haar volmaakte borsten drukken zich stevig af in het zwarte latex als ze haar monumentale rug krult van genot. Kirrend van plezier neemt ze de bediende vast, rukt zijn broek van zijn lijf en steekt zijn penis in haar wellustige mond. De aanraking met haar volle lippen alleen is al voldoende om zijn opgewonden pik aan het spuiten te brengen. – Jij weet me wel te plezieren kereltje... Straks mag je mijn boezem insmeren. Ga nu maar terug naar je werk ! Ze geniet zichtbaar als ze met haar handen over haar blinkende borsten wrijft. Haar tepels boren zich bijna door de latex heen. En blij dat ze goedgezind is, verlaat hij opgewonden de zaal en blijven Denise en Bethany alleen met Ken, die wat ongemakkelijk staat te draaien... Die schoonheden denken gewoon aan niets anders dan seks blijkbaar... – Goed, en nu ons werk... Ik ben Bethany en dat is Denise. Maar haar ken je al zeker ? We zijn de bodyguards van Devon, de presidente van A.N.G.E.L.. Misschien weet je dat ook al... Misschien weet je ook dat er een internationaal arrestatiebevel tegen ons loopt en dat er op onze hoofden een prijs staat van $ 1.000.000. Talloze politiediensten proberen ons bijgevolg op te sporen en gevangen te nemen. Allemaal lopen ze tegen de lamp en je ziet ook waarom... Denise en ik werden genetisch gemanipuleerd en al van bij onze geboorte opgeleid tot moordmachines. Dat we daarbij ook al onze leraars hebben afgeslacht, hadden ze niet verwacht ! Nietwaar Denise ? Hahahaha ! Denise’s ogen lichten op als ze denkt aan al die trainers en instructeurs die ze als jong meisje eigenhandig heeft verkracht en doodgemarteld. Haar veeleisende lijf raakt opgewonden bij het ophalen van die herinnering alleen... Haar voor mannen zo moordende handen gaan onwillekeurig naar haar poesje en masseren zachtjes het plekje boven haar clitoris. Golven van intens genot gaan door haar lichaam en haar natuurlijke drang om mannen ondraaglijke pijn te laten lijden neemt zienderogen toe... – Maar, ter zake... Devon is nog ‘bezig’ in haar privé-vertrekken met een hooggeëerde gast. Ze heeft wel laten weten dat ze uit jouw mond wil horen wie je bent en waarom je naar hier bent gekomen. Daarvoor zijn wij hier. Om te verzekeren dat je praat en dat je de waarheid zegt. Nu kan je nog overtuigd zijn dat je niets zal lossen. Dat je moedig en heldhaftig onze vragen zal kunnen negeren... Wel, ik kan je vertellen dat iedere man die met zo’n instelling is begonnen, nu in een lijkenzak zit en... heeft gepraat. Op Bethany’s mooi gemaquilleerde gezicht verschijnt een boosaardig glimlachje. Ze laat even de woorden doordringen tot de jongeman, waarvan je de existentiële twijfel op het gezicht kan lezen. Als ze van de sofa rechtkomt, wordt nog duidelijker dat je beide krachtpatsters best niet teveel in de weg legt. Toch is hij overtuigd dat hij niets wil verraden. – Je ogen zeggen me dat je niets wil zeggen, is dat zo ? Het is Denise, die ongenaakbaar en breedgeschouderd, haar fenomenale spiermassa showt onder het strakke witte kleed. Als ze haar lijf beweegt voor een paar indrukwekkende poses, zie je hoe de doorschijnende stof onder de spierspanning strak getrokken wordt. Haar spierballen rollen vervaarlijk heen en weer... In haar ogen kan je de minachting lezen die ze voor elke man koestert. Bethany trekt de tanga strakker over haar welvende heupen en stapt op Ken af. Het is de eerste keer dat hij haar van dichtbij kan zien. Een beeld van een vrouw, net als Denise ! Even gespierd, even rondborstig en even verleidelijk in haar bewegingen... Met haar 1m90 en lange naaldhakken torent ze hoog boven de jongen uit. – Ik ga je iets vertellen. Luister goed... Het is mijn gewoonte alle betrokkenen de verhoren te laten bijwonen. Bovendien stel ik alle vragen slechts één keer aan mijn slachtoffers. Eén keer, snap je dat ? En wat zie je ? De eerste houdt zijn mond en al de rest ziet wat er met deze persoon gebeurt... Dan staan ze in de rij om hetgeen ze te zeggen hebben, als eerste op te biechten. Ik kan het bijna niet bijhouden... Hahaha ! Degene die opbiechten, krijgen dan een goede behandeling... Maar ik hoorde van Denise dat je een knapperd was en ze heeft gelijk. Vandaar dat ik je de kans geef om aan een gruwelijke marteling te ontsnappen en zonder pottenkijkers te vertellen wat je te zeggen hebt. Ik zou het jammer vinden om je mooie gezicht en goedgebouwde lijf bij te timmeren... Ken ondergaat gelaten de opwindende strelingen van de ervaren seksbom. Ze laat haar handen over alle erogene delen van zijn lijf gaan, maar hij geraakt zichtbaar niet opgewonden. Haar volle boezem drukt ze zachtjes tegen zijn borst en ze begint hem te tongkussen. Haar natte tong baant zich een weg in zijn weerbarstige mond en hij stikt bijna in haar dominante maar uiterst erotische kus. Bethany dwingt hem zijn hand op haar stevig kontje te leggen. Haar perfecte achterwerk voelt glibberig aan van de olie waarmee het is ingesmeerd... Ken verdwijnt bijna in haar afgetraind lijf ! Nog steeds bekomen de dames niet het effect waarop ze gehoopt hadden: een stijve pik ! – Neem jij eens over, Denise. Ik ben hem al beu... Mannen zouden altijd een stijve lul moeten hebben als vrouwen zoals wij in de buurt zijn. – Het zal pijn doen, schatje wat je nu gaat meemaken... Ik heb er echt zin in om je even goed aan te pakken. Spaar je adem maar voor straks, als je iets wil zeggen. Denise’s stoere borsten drukken zich uitdagend af in haar witte jurkje. Ze knipoogt even naar Bethany en dan verdwijnt haar naaldhak staalhard in zijn linkerschouder. Haar strakke witte jurk scheurt van onderen open tot net onder haar welvende borsten doordat haar sexy droombenen hun vernietigende werk doen... Keer op keer plant ze haar naaldhak precies in de open wonde. Haar blinkende beenspiermassa lijkt de kerel wel te gaan vermorzelen... Zijn beenderen en schoudergewricht begeven het onder het geweld van haar met bloed besmeurde stiletto’s. Het bloed spat gewoon uit de vermorzelde beendermassa ! Hij valt schreeuwend op de grond. – Ai... Dat moet pijn doen, nietwaar schatje ? Ken’s kreten gaan werkelijk door merg en been. Onmiddellijk ontdoet Denise zich van het tangaslipje dat ze onder haar sexy jurk aanheeft, en drukt gehurkt haar natte poesje op de mond van de kermende sukkel. Zijn kreten worden zo gesmoord... Hij ruikt het lekkere vocht dat uit haar hete kutje druipt. – Lik me ! Zijn adembenemende beul zet haar bevel kracht bij door hardhandig de achterkant van zijn hoofd naar haar toe te trekken. Als een bezetene begint hij haar te beffen en tegelijkertijd haar overgevoelige clitoris te prikkelen. Haar seksuele ervaringen met duizenden mannen en vrouwen laten Denise toe om onmiddellijk te weten dat hij het niet zal klaarspelen om haar naar orgastische hoogtes te brengen. Gefrustreerd staat de breedgeschouderde nymfomane recht en neemt hem brutaal bij zijn kraag. Als een voddenpop wordt Ken van de grond getild. – Nog nooit een vrouw gebeft zeker ? Je kent er niets van ! Hier Bethany, ik ben hem ook beu ! Denise gooit hem naar de andere rondborstige bodybuildster. Bethany steekt onmiddellijk haar lange nagels in de gapende en hevig bloedende schouderwonde en kijkt hem strak in de ogen. – Als je had geantwoord op mijn vraag, had je nu nog twee armen, hahaha ! En ze rukt in een krachtexplosie zijn volledige arm af ! Beide bodybuildsters schateren het uit als ze de jongeman opnieuw op de grond ineen zien krimpen van de pijn. – Waar is die bediende ? Onderdanig komt de bediende aangelopen als Bethany hem roept. Hij heeft wel een stijve in zijn broek... – Breng die kerel maar terug naar de kerker en haal die twee andere eruit. We gaan die eens aan de tand voelen... Huilend komt Ken opnieuw de kerker in en vindt nergens zijn twee collega’s. Er is wel veel commotie onder de anders zo gelaten gevangenen. Ze zijn ontsnapt ! Als dat nieuws vijf minuten later de twee schoonheden bereikt, zijn ze ziedend van woede. Een kwartier later worden de stoffelijke resten van de arme boodschapper opgeruimd... Hun reputatie alle eer aandoend, hebben ze de stakker lelijk toegetakeld en eindeloos veel pijn laten lijden. Zijn stoffelijke resten zijn inderdaad niet meer dan resten: een bloederige brij, onherkenbaar vermorzeld en uiteengereten... (wordt vervolgd...)